Etimologi

 Teks itu lebih tepat dipanggil "Lemegeton Clavicula Salomonis atau The Little Key of Solomon". Tajuk yang paling biasa digunakan, "The Lesser Key of Solomon" sebenarnya tidak terdapat dalam manuskrip. Pada tahun 1898, A.E. Waite dalam Book of Black Magic and of Pacts, beliau menggunakan istilah "so-called Greater Key" dan "Lesser Key" untuk membezakan antara Clavicula Salomonis dan Lemegeton, jadi beliau mungkin orang pertama yang menciptanya.

Istilah Latin, goetia merujuk kepada penyeruan syaitan atau semangat jahat. [4] [5] Ia berasal daripada perkataan Yunani Purba γοητεία (goēteía) bermaksud "sihir" atau "silap mata". [6]

Pada zaman pertengahan dan Renaisans Eropah, goetia pada umumnya dianggap jahat dan sesat, berbeza dengan theurgia (theurgy) dan magia naturalis (sihir semula jadi) yang kadangkala dianggap lebih mulia. [7] [8] Heinrich Cornelius Agrippa dalam Three Books of Occult Philosophy, menulis "Kini bahagian sihir upacara ialah goetia dan theurgia. Goetia bernasib malang, terwujud hasil penyebaran semangat kotor yang terdiri daripada upacara rasa ingin tahu yang keji, pesona yang melampaui batas serta penghinaan, dan ditinggalkan dan dikutuk oleh seluruh peraturan." [5]

Sumber

Sumber yang paling jelas untuk Ars Goetia ialah Pseudomonarchia Daemonum karya Johann Weyer dalam De praestigiis daemonumnya. Weyer yang tidak memetik dan tidak mengetahui mana-mana buku lain dalam Lemegeton mengusulkan bahawa Lemegeton berasal daripada karyanya, bukan sebaliknya. [2] [9] Susunan semangat berubah antara keduanya, empat semangat tambahan telah dimasukkan ke dalam karya kemudian, dan satu semangat (Pruflas) telah dikeluarkan. Pengeluaran Pruflas, kesilapan yang juga berlaku dalam edisi Pseudomonarchia Daemonum yang dipetik dalam The Discoverie of Witchcraft karya Reginald Scot, menunjukkan bahawa Ars Goetia tidak mungkin disusun sebelum 1570. Tampak jelas Ars Goetia lebih bergantung pada terjemahan Weyer oleh Scot daripada karya Weyer itu sendiri. Selain itu, beberapa bahan datang daripada Three Books of Occult Philosophyoleh Heinrich Cornelius Agrippa, <i id="mwaw">Heptameron</i> oleh pseudo-Pietro d'Abano, [note 1] [2] [10] dan <i id="mwcw">Kalendar Ajaib</i>. [11]

Officium Spirituum oleh Weyer yang berkemungkinan berkaitan dengan manuskrip 1583 bertajuk <i id="mweQ">The Office of Spirits</i>, [12] jelas akhirnya merupakan perincian pada manuskrip abad ke-15 bertajuk Livre des Esperitz (30 daripada 47 semangat adalah hampir sama dengan semangat dalam Ars Goetia). [3] [10]

Dalam salinan kemudian yang dibuat oleh Thomas Rudd (1583?–1656), bahagian ini dilabelkan "Liber Malorum Spirituum seu Goetia", serta mohor dan syaitan dipasangkan dengan 72 malaikat Shem HaMephorash [13] yang bertujuan untuk melindungi penyeru dan mengawal syaitan yang diseru. [14] Nama malaikat dan mohor diperoleh daripada manuskrip oleh Blaise de Vigenère, yang kertas kerjanya juga digunakan oleh Samuel Liddell MacGregor Mathers (1854-1918) dalam karyanya untuk Susunan Hermetik Senja Keemasan [10] (1887–1903). Rudd mungkin telah memperoleh salinan Liber Malorum Spirituum daripada karya Johannes Trithemius yang telah hilang, [10] yang juga guru Agrippa, yang seterusnya menjadi guru Weyer.

Bahagian karya ini kemudiannya diterjemahkan oleh Samuel Liddell MacGregor Mathers dan diterbitkan oleh Aleister Crowley pada tahun 1904 di bawah tajuk The Book of the Goetia of Solomon the King. Crowley menambah beberapa mantera tambahan yang sebelum ini tidak berkaitan dengan karya asal (termasuk beberapa mantera dalam bahasa Enochia), serta huraian yang menerangkan ritual sebagai suatu penerokaan psikologi dan bukannya penyeruan syaitan. [15] [16]

Tujuh Puluh Dua Syaitan

Nama syaitan (diberikan di bawah) diambil daripada Ars Goetia yang berbeza dari segi bilangan dan kedudukan daripada Pseudomonarchia Daemonum oleh Weyer. Hasil daripada berbilang terjemahan, terdapat berbilang ejaan untuk beberapa nama yang ditampilkan dalam artikel mengenainya. Syaitan Vassago, Seere, Dantalion, dan Andromalius ialah tambahan baharu dalam Ars Goetia yang tidak terdapat dalam Pseudomonarchia Daemonum yang menjadi asasnya, manakala syaitan Pruflas muncul dalam Pseudomonarchia Daemonum tetapi tidak dalam Ars Goetia.

Syaitan digambarkan sebagai diperintah oleh empat raja dari arah utama: Amaymon (timur), Corson (barat), Ziminiar (utara), dan Gaap (selatan). Nota kaki dalam satu edisi lain sebaliknya menyenaraikan mereka sebagai Oriens atau Uriens, Paymon atau Paymonia, Ariton atau Egyn, dan Amaymon atau Amaimon, secara alternatif dikenali sebagai Samael, Azazel, Azael dan Mahazael (kononnya nama rabbinik pilihan mereka). [17] Falsafah Ilmu Ghaib Agrippa menyenaraikan raja-raja arah kardinal sebagai Urieus (timur), Amaymon (selatan), Paymon (barat), dan Egin (utara); sekali lagi memberikan nama ganti iaitu Samuel (cth Samael), Azazel, Azael, dan Mahazuel. Kalendar Ajaib menyenaraikan mereka sebagai Bael, Moymon, Poymon, dan Egin, [18] [19] walaupun Peterson menyatakan bahawa beberapa edisi lain sebaliknya menyenaraikan '" Asmodel di timur, Amaymon di selatan, Paymon di barat, dan Aegym di Utara"; "Oriens, Paymon, Egyn, dan Amaymon"; atau " Amodeo [ (raja timur), Paymon (raja barat), Egion (raja utara), dan Maimon."' [18]